نیایش (علامه حسن زاده آملی)

الهی! چگونه نشناختمت که شناختمت و چگونه گویم شناختمت که نشناختمت

الهی! عارفان گویند ((عرفنی نفسک)) این جاهل گوید ((عرفنی نفسی.))

الهی! همه گویند ((خدا کو)) حسن گوید ((جزء خدا کو.))

الهی! همه برهان توحید خواهند و حسن دلیل تکثیر.

الهی!  در ذات خود متحیرم تا چه رسد در ذات تو.

الهی! روزم را چو شبم روحانی گردان و شبم را چون روز نورانی .

الهی! اگر ستار العیوب نبودی ما از رسوایی چه می کردیم.

الهی! اثر و صنع توأم چگونه بخود نبالم.

الهی! همه از تو دوا خواهند و حسن از تو درد .

الهی! همه آرامش خواهند و حسن بی تابی،همه سامان خواهند و حسن بی سامانی

الهی! همه از گناه توبه می کنند حسن را از خودش توبه بده

الهی! اگر گلم ویا خارم از آن بوستان یارم.

الهی! خوشا آنانکه همواره بر بساط قرب تو آرمیده اند.

الهی! اگر بهشت شیرین است ، بهشت آفرین شیرین تر است.

الهی! شکرت که فهمیدم که نفهمیدم،و رسیدم که نرسیدم.

الهی! خوشا به حال کسانی که همیشه محرمند،که ایشان محرم تواند.

الهی! حجابها را از راه بردار و مارا به ما مگذار.

کعبه راز

به هوش باش که خدا در ظاهر کعبه ای بنا کرد از آب و گل و در باطن کعبه ی دیگر از جان و دل .

آن کعبه ساخته ی خلیل و این کعبه بنا کرده  جلیل .

آن کعبه منظر مومنان و این نظرگاه رحمان.

آن کعبه ی حجاز و این کعبه ی راز.

گرچه خانه  کعبه محاذی بیت المعمور و آن نیز مقابل عرش خداست لیک کعبه دل خود ، عرش خداست که (( قلب المومن عرش الرحمن)) چه قلب مومن برتر از کعبه است پس مبادا دلی را بیازاری .